Zaterdag 2 juli raceten de IRC en CR zeiljachten over een vlindervormige baan tussen Zeebrugge en Cadzand. Na urenlang zeilen werd het net geen fotofinish die bepaalde dat Snelle Vliet (IRC) en NRJ-Ball (CR) wonnen.
Tekst & foto’s: Pit De Jonge
Antoine Henri, de wedstrijdleider voor deze klassiekers van de Royal Belgian Sailing Club, boog zich al dagen voor de start over de Scannav weersvoorspellingen. Want zowel de Light Vessel Race voor IRC gemeten jachten als de Shielmartin voor de CR categorie zijn karakteristieke lange afstandsraces rond merktekens en bakens in de Noordzee. Het is dus belangrijk om zowel de lange als de korte banen voor de categorieën zo te bepalen dat het volwaardige races zijn, dus met voldoende variatie in windrichting en spannende maneuvers bij de boeien. Het werd een vlindervormig parcours rond acht boeien tussen de Wielingen vaargeul voor de vrachtschepen en de stranden van Duinbergen, Knokke en Cadzand, 26 mijl voor IRC, 22 mijl voor CR.
Kleine vloot van aan elkaar gewaagde jachten
Dit is duidelijk een overgangsjaar, liet de RBSC weten, waarbij het wedstrijdzeilen van de Coronajaren moet bekomen. Met tien deelnemers in de IRC categorie en vijf in de CR besloot de organisatie twee starten te geven. De correctiefactoren van de twee meetsystemen zouden volop hun werk doen om tot een fair resultaat te komen.
Het was voor de Snelle Vliet (BEL 16500) interessant om tegen een kleine groep van geroutineerde teams uit te komen. “Tegen boten met kleine verschillen in de correctiefactoren, zodat het bijna een boot aan boot race werd.” Zegt Emiel Hemeldonck van de winnende Snelle Vliet. “Omdat we maar twee voorzeilen voor ruime rakken mochten gebruiken opteerden we voor de spinnakers maar kwamen snel tot de vaststelling dat we beter de Code zero hadden meegenomen. Het parcours werd pas laat bekend gemaakt en we wisten dus niet op voorhand hoeveel reaching rakken we zouden voor de boeg krijgen. Maar al bij al is het goed meegevallen. In de aan de windse en voor de windse rakken herwonnen we de plaatsen die we elders verloren.”
Het voordeel van de waterlijn
Na een klein incident bij de start, vele IRC zeilers zijn duidelijk een bredere startlijn gewend, wist de Snelle Vliet ook als eerste te starten. “De juiste tactiek is in dit geval van groot belang. De verstoorde landwind hebben we doorgaans goed ingeschat, het is een kwestie van de windshiften goed te pakken om aan kop te blijven. In het laatste, lange rak onder spinnaker waagden we de gok om de spinnaker langer te laten staan. Onze tacticus, mijn broer Jan, wist dat de stroom zou draaien en ons naar het te ronden merkteken zou stuwen. Dat bleek de juiste beslissing die kan opgeteld worden bij de langere waterlijn van onze 43 voeter. Zeker op vlak water lopen we dus merkbaar harder dan iets kleinere maar weliswaar lichtere boten.” Vertelt Emiel van Hemeldonck nog. De ene minuut seconden voorsprong – na 3u, 42 min en 37 sec varen- op de Ragazza bij de finish waren precies genoeg om de Snelle Vliet ook in gecorrigeerde tijd de beker te doen binnenhalen.
Geslaagde inhaalrace van de Zarafa
De crew van de Zarafa (BEL 7712) met schipper Iwan Vermeirsch – een boot die gewoonlijk in de IRC 3 categorie vaart- verraste iedereen. Niet alleen liep de start fout, maar liep het zevenkoppige team enkele grotere jachten voorbij. Grootzeiltrimmer Chris Neuman van de Zarafa: “Met het mes tussen de tanden werden wij verhinderd om te passeren, alsof het not done is dat een IRC3 een IRC2 voorbijsteekt. Het zorgde voor flink wat oponthoud en extra meters (ten koste van de overwinning?), maar eens voorbij konden alle remmen los, en ging het in een rotvaart verder. De vele trainingsuren op het water tijdens de wintermaanden wierpen hun zeevruchten af. We wisselden van zeil alsof het niks was. Ook de performance in de windluwere zones bleef top, iets waar wij in het verleden toch wel wat moeite mee hadden. We bleven zelfs in de buurt van de Moana (toegegeven: met heel veel baardgroei van onder), gaf zonder meer een kick.”
CR wedstrijd onder veertigvoetsjachten
De prachtig gerestaureerde houten yawl tweemaster Shielmartin nam de start in de CR vloot, maar trok zich nadien terug. De crew van het sierlijke jacht uit 1953 liet de strijd over aan de vier moderne 40-voeters die een hardnekkige boot aan boot strijd aan gingen over een kortere baan langs de boeien.
Roland Claeys stuurde zijn NRJ-Ball als eerste over de finish na 3u15’50’ en had voldoende voorsprong om ook in gecorrigeerde tijd op het hoogste schavotje te mogen gaan staan.
Solidariteit
Race Officer Antoine Henri: “Het is een moeilijk jaar voor de zeilsport als je naar het aantal deelnemers kijkt. Maar het enthousiasme is groot. Initiatieven zoals de Shielmartin Foundation die jongeren aan het zeezeilen wil brengen, is een waardevolle toevoeging. Per deelnemer aan het diner na de race ging en 5 euro naar de promotieactie die Shielmartin voert om jongeren te laten zeilen. De camaraderie is nog nooit zo hoog geweest.”
Nu nog de mensen van Port Control Zeebrugge doen inzien dat jachten een gelijkwaardige begeleiding verdienen als alle andere scheepvaart.
The post Light Vessel- en Shielmartin race:
nek aan nek in de gouden zeildriehoek van de oostkust first appeared on de gratis maritieme & yachting krant van Bootmagazine.
Zaterdag 2 juli raceten de IRC en CR zeiljachten over een vlindervormige baan tussen Zeebrugge en Cadzand. Na urenlang zeilen werd het net geen fotofinish die bepaalde dat Snelle Vliet …
The post Light Vessel- en Shielmartin race: nek aan nek in de gouden zeildriehoek van de oostkust first appeared on de gratis maritieme & yachting krant van Bootmagazine.
